Esquecéuselle falar. Non obstante, o pouco que dicía, o facía cantando. Ás veces unha frase, outras unha soa palabra repetidas varias veces. Aquela noite mentres a espía mostrouse bastante inqueda e axitada. Foi cando comecei a cantar Ollos verdes. Ela torceu o seu rostro estrañada, calmouse e coas súas mans acariciou a miña cara,…

Así comeza Ollos Verdes, un precioso relato escrito por Leila López.

ler o relato completo

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *

76 − = 74